داستان «خود» که در عصر دیجیتال با سکوهای رسانه‌های دیجیتال و فناوری‌های تصویربرداری در هم تنیده شده است، با وجود همه پیچیدگی‌های ظریفش هنوز در حال بسط و توسعه است. «خود» به مثابه شکلی از ارزش که با عملکردهای ناپیدای وب آمیخته است، هم در خلق ارزش دخیل است و هم به منزله محتوا و کالا برای مخاطبان مصرف‌کننده انبوه و ویژه ایفای نقش می‌کند. «خود» در بحبوحه این فرصت‌ها برای اینکه بخشی از فرایند خلق ارزش و کالایی‌شدن بشود، همچنان عمیقاً زیباگرایانه باقی مانده است و در موقعیت‌های مختلف روزمره‌اش مصرف می‌شود. در غنای ملالت‌آور زندگی روزمره، «خود» شکل‌های جدیدی از نگاه خیره عموم مصرف‌کنندگان را به اجرا می‌گذارد که در مورد دیگران و یکدیگر کنجکاو هستند. میل برای دیدن خودمان که توسط دیگران تأیید و مصرف می‌شود اقتصاد کاملاً جدیدی را تسهیل کرده است که طی آن «خود» به‌واسطه سکوهای رسانه‌ای جدید از نو متولد می‌شود؛ که در آنجا اشتراک‌گذاری و تأییدهای اجتماعی «خودِ» یکه و تنها را به شکلی از تراکنش تبدیل می‌کند.