بیش از ۱۳ سال از آمدن تکنولوژی‌های وب ۲،۰۰ می‌گذرد و این تکنولوژی‌های انقلابی در صنعت شهرت و فرهنگ شهرت ایجاد کرده‌اند. با این حال، متأسفانه در ایران، دانشگاه‌ها در این زمینه بسیار کم‌کار بوده‌اند و تا جایی که به نظر می‌رسد، تعداد پایان‌نامه‌های مربوط به سلبریتی‌ها تاکنون کمتر از ده پایان‌نامه است. سیاست‌های ما درباره سلبریتی‌ها تا این نقطه چندان مطلوب نبوده و چشم‌انداز روشنی هم دیده نمی‌شود. متن حاضر تلاش می‌کند تا با پرداختن به یکی از پدیده‌های اجتماعی و فرهنگیِ نوظهور در عصر فضای مجازی یعنی «سلبریتی‌های مجازی»، به
فهم و درک ابعاد و وجوه مختلف آن برای جامعه علمی و سیاستی کشور کمک کند.