در سال‌های اخیر، فضای مجازی به بستری برای بیان دیدگاه‌ها و ارتباطات سیاسی تبدیل شده و تحقیق در زمینه ارتباط فضای مجازی و دموکراسی، مورد توجه محققان این حوزه قرار گرفته است. تحقیقات در خصوص اینترنت و رفتار رأی‌گیری، تأثیر منفی بر مشارکت رأی‌دهندگان در “مرحله اولیه” اینترنت را نشان می‌دهد. این مرحله به سال‌‌های اولیه شکل‌گیری شبکه جهانی وب و قبل از ظهور رسانه‌‌های اجتماعی اشاره دارد. در مرحله بعد، با افزایش توانایی افراد در ایجاد و به اشتراک گذاشتن محتوا به‌صورت آنلاین، از طریق رسانه‌‌های اجتماعی و همچنین وبلاگ‌‌ها، این تأثیر منفی کاهش یافت. ظهور رسانه‌‌های اجتماعی در این مرحله با افزایش فن‌‌آوری‌‌های اینترنت تلفن‌‌های هوشمند پشتیبانی شد. با رشد روز افزون فناوری و یادگیری رفتار آنلاین کاربران، نوع ارتباط و کیفیت استفاده از فضای مجازی و در نتیجه مشارکت سیاسی و رفتار رأی‌دهندگان نیز تحت تأثیر قرار‌‌گرفت. در این فضای جدید سیاستمداران می‌توانند با استفاده از بسترهای اینترنتی مستقیماً با رأی‌دهندگان تعامل داشته و در خصوص مسائل مهم اجتماعی گفتگو کنند. در صورت آگاه شدن افراد از روند سیاسی و احساس درگیر بودن با آن، رفتار رأی‌دهی کاربران و مشارکت سیاسی آن‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرد. شرایط جدید سؤالات زیادی را در حوزه دموکراسی و انتخابات ایجاد می‌کند. این شرایط چگونه بر توانایی فرد در افزایش دانش خود در مورد یک موضوع سیاسی خاص تأثیر می‌گذارد؟ آیا افراد از دسترسی ارزان به انبوهی از اطلاعات بدون فیلتر برخوردار هستند؟ آیا این فضا بر شکل‌‌گیری نظرات و انتخاب رأی تأثیرگذار است؟ تحقیق درباره چگونگی تأثیر مصرف آنلاین اطلاعات بر رفتار سیاسی می‌‌تواند تا حدی پاسخ این سؤالات را روشن نماید. تصور اینکه فضای مجازی، عملکرد دموکراسی را بسیار بهتر از گذشته می‌‌کند، آسان خواهد بود. اما به نظر می‌‌رسد در عمل این‌طور نیست و اینترنت تهدیدهای بالقوه واقعی برای عملکرد سالم دموکراسی ایجاد‌‌ کرده‌‌است.