مارک مینویچ[۱]؛ استراتژیست علوم شناختی دیجیتال جهانی، متخصص هوش مصنوعی و مقاله‌نویس مشهور وبگاه فوربز[۲]، در این نوشتار به هفت شیوه‌ای که هوش مصنوعی می‌تواند گرفتاری‌های انتخابات را برطرف کند، پرداخته شده است.
امروزه تکنولوژی‌هایی در دسترس است که می‌توانند انتخابات را سالم، کارآمد و از همه مهم‌تر امن برگزار کنند. سخن از هوش مصنوعی است. دیگر خبری از صف‌های طولانی، منتظر ماندن برای برگه‌های رأی و شمارش آرا نخواهد بود. این رؤیا می‌تواند بدل به واقعیت شود. حدود هفت تکنولوژی هوش مصنوعی وجود دارد که می‌تواند زودتر از تصورمان این رؤیا را محقق کند:
1. فیسکال‌نوت[۳]
حوزه کاری این شرکت سیاست‌گذاری است و خودش را به‌عنوان «یک منبع قابل‌اعتماد و بی‌طرف معرفی می‌کند که دانش و راهنمایی‌های به‌روزی را جهت رسیدن به بهترین تصمیم‌ها در اختیار سازمان‌ها قرار می‌دهد». چگونه می‌توان از این برای انتخابات استفاده کرد: این نوع هوش مصنوعی می‌تواند برای آموزش رأی‌دهندگانی مورد استفاده قرار گیرد که انواع سیاست‌هایی را که بر آنها و خانواده‌شان تأثیر می‌گذارد را ابراز کنند؛ هوش مصنوعی می‌تواند آنها را از آن سیاست آگاه کند تا رأی‌دهندگان نسبت به اقدامات و نیز نامزدهایی که باعث تغییراتی در زندگی‌شان می‌شوند، آموزش کافی داشته باشند.
2. سامانه آی‌سایدویت[۴]
این نیز یکی دیگر از کاربردهای هوش مصنوعی برای آموزش پیش‌از انتخابات رأی‌دهندگان است که این فرصت را در اختیار شهروندان قرار می‌دهد تا نسبت به نامزدهای همسو با مواضع خودشان آموزش بهتری ببینند. این سامانه چنین امکانی را از طریق آزمون‌های مختلف در اختیار فرد قرار می‌دهد. به علت بمباران وسیع خبری از سوی فضای سایبری، یک رأی‌دهنده معمولی دشوار بتواند به یک دیدگاه مشخص برسد. هوش‌های مصنوعی این‌چنینی در تمام کشورها می‌توانند بدل به معیاری شوند که به خودآموزشی شهروندان کمک کنند تا بفهمند که واقعیت چیست و چه‌چیزی همسوی با نظرگاه آنهاست.
3. پژوهش‌های در سطح دانشگاه
در زمینه سلامت پیش‌از انتخابات، پژوهش‌هایی که توسط گروه محققان دانشگاهی[۵] در مؤسسه تکنولوژی نیوجرسی[۶]، دانشگاه پرینستون و دانشگاه نیویورک درحال انجام هستند، یک هوش مصنوعی را توسعه داده‌اند که قادر به پیش‌بینی این مسئله هستند که ترول‌های[۷] اینترنتی بیگانه چه زمانی درحال انتشار پُست‌های تحریک‌آمیز در رسانه‌های اجتماعی هستند. مداخله‌های بیگانگان برای تردیدافکنی درباره مشروعیت انتخابات یکی از این موارد است. پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی می‌توانند با استفاده از این هوش‌های مصنوعی به غربال‌گری و حذف این مداخلات خارجی بپردازند و از اطلاعات گمراه‌کننده برای رأی‌دهندگان جلوگیری کنند.
4. سامانه کی‌کور آنالیتیکس[۸]
این سامانه از هوش مصنوعی برای پیش‌بینی انتخابات در سراسر جهان استفاده می‌کند و با تحلیل «رسانه‌های اجتماعی در زمان واقعی، یک روش سریع‌تر و بسیار دقیق برای پیش‌بینی روندهای انتخاباتی ارائه می‌دهد». آنها نمونه‌هایی از مطالعات موردی را سایت خود قرار می‌دهند تا فرآیندها و موفقیت‌های خود در انتخابات 2016 (آمریکا) را نشان دهند. احتمالاً بتوان از این هوش مصنوعی برای پیش‌بینی میزان مشارکت در انواع انتخابات استفاده کرد که برای دولتمردان بسیار حائز اهمیت است.
5. سامانه اکسپرت ای‌آی[۹]
این سامانه از «تکنیک هوش مصنوعی موسوم به تحلیل احساسات[۱۰] استفاده می‌کند تا عواطف ابرازشده در رسانه‌های اجتماعی را بفهمد». کمپین‌ها از این تکنیک استفاده می‌کنند تا بدانند که در کجاها باید هزینه و توجه بیشتری صرف کنند تا شانس موفقیتشان افزایش یابد. از این نوع هوش مصنوعی هم می‌توان برای تخمین میزان مشارکت استفاده کرد. هر چه مقامات بیشتر از وضعیت انتخابات مطلع باشند، در برگزاری کارآمد آن موفق‌ترند.
6. سامانه عایدی‌های نمادین پیشرفته[۱۱]
این سامانه از هوش مصنوعی موسوم به پوُلی[۱۲] «برای شناسایی روندها، سنجش سناریوها، پیش‌بینی تغییرات و ردگیری دستاوردهایی استفاده می‌کند که برای موفقیت تجاری حیاتی هستند». درعین‌حال می‌توان مشاهده کرد که چگونه کمپین‌ها می‌توانند از طریق این هوش مصنوعی به بررسی و سنجش پیام‌ها، تبلیغات، کمپین‌های رسانه‌های اجتماعی و برنامه‌های رادیویی بپردازند تا بفهمند که چه چیزی طنینی از صدای مردم موردنظر آنها را دارد. دولتمردان این تکنیک را به کار می‌برند تا متوجه شوند که چه چیزی حقیقتاً مردم را برمی‌انگیزد تا شهروندان فعال‌تری باشند.
7. سامانه دموکراسی لایو[۱۳]
این سامانه به خود می‌بالد که «از سال 2008 توسط حدود دو هزار حوزه قضایی ایالات متحده به کار گرفته شده است تا تکنولوژی‌های رأی‌گیری آنلاین و حوزه‌های اخذ رأی را به حدود ده میلیون رأی‌دهنده ارائه کند». این تکنیک با استفاده از یک گوشی هوشمند یا یک ابزار عمل می‌کند. سهولت زیادی فراهم می‌کند اما وقتی پای نگرانی‌های امنیتی در میان باشد موردتردید است. اپلیکیشن‌ها ناگزیر از طراحی، مقررات‌گذاری، نظارت و امور دولتی هستند. هنوز مسائل زیادی مطرح است که نیازمند پاسخ است.
در سالی مثل 2020 که شیوع یک بیماری در همه جا بیداد می‌کند، برای بسیاری از ما سؤال است که «چرا هنوز از سیستم رأی‌گیری کاغذی استفاده می‌کنیم؟ چرا ساعت‌ها در صفوف طولانی می‌ایستیم تا رأی دهیم؟» با داشتن تکنولوژی‌هایی مثل موارد فوق، باید بتوان با امنیت و سلامت از هر نقطه‌ای رأی داد. اما این همه ماجرا نیست. ما نیازمند چیزهایی مثل تأیید چندمرحله‌ای، هویت‌های معتبر و قابل‌اسکن در یک اپلیکیشن موردتأیید دولت در گوشی‌های همراه و مسائلی از این دست هستیم. هماهنگی بین نهادها و مقامات بلندپایه و محلی نیز ضروری است. درواقع راه درازی در پیش داریم. باوجوداین، منافع حاصل از آن فوق‌العاده است. می‌توان بیشترین درجه مشارکت مدنی در تاریخ را داشت.
