چه دلیلی برای استفاده از رسانه‌های اجتماعی وجود دارد؟

مزایای بهره‌مندی از رسانه‌های اجتماعی

محدودیت‌های استفاده از رسانه‌های اجتماعی در حکمرانی

• منابع: یکی از موانع اصلی استفاده از رسانه‌های اجتماعی توسط دولت محلی، کمبود منابع کافی است. مشکل منابع را می‌توان به سه طریق مطرح کرد: فناورانه، مربوط به کارمندان، و زمان. در بُعد فناوری، دولت‌ها باید پهنای باند موردنیاز را برای پشتیبانی از عملکردها داشته باشند. ضرورت دیگر اقدامات امنیتی برای محافظت از شبکۀ خود در برابر ویروس‌ها و رسانه‌های اجتماعی مشحون از بدافزارها است. همچنین فضای دیسک کافی برای پشتیبانی از برنامه‌های خاص لازم است. دولت‌های محلی ازنظر کارمندان نیز با چالش‌های مختلفی روبه‌رو هستند. استفاده از رسانه‌های اجتماعی توسط دولت‌ها مستلزم آن است که کارمندان دارای مهارت‌های جدید و متفاوتی باشند. بنابراین، دولت‌ها باید افرادی را به‌عنوان مسئول مدیریت رسانه‌های اجتماعی استخدام کنند یا تیمی را تشکیل دهند که مسئول روابط رسانه‌های اجتماعی باشد. علاوه بر این، همۀ کارمندان سازمانی باید بدانند که چگونه از ابزار رسانه‌های اجتماعی استفاده کنند که این امر نیاز به آموزش و توسعۀ کارمندان را ایجاب می‌کند. علاوه بر این، زمانی برای پاسخ به پست‌های شهروندان، شرکت در گفت‌وگو با شهروندان از طرف نهادهای دولتی و پیگیری بحث‌ها و فعالیت‌های جاری در رسانه‌های اجتماعی موردنیاز است که باید به این امور اختصاص داده شود.
• مسائل حقوقی: استفاده از رسانه‌های اجتماعی توسط دولت‌ها بسیاری از نگرانی‌های حقوقی را برجسته می‌کند که مقامات باید به‌دقت بر روی آن‌ها تمرکز کنند. این مسائل حقوقی شامل نگرانی‌ برای نظارت بر استفادۀ مناسب کارکنان از رسانه‌های اجتماعی (تأثیر بالقوۀ استفاده از رسانه‌های اجتماعی بر بهره‌وری، فعالیت آنلاین نامناسب در رایانه‌های سازمان)؛ ارسال اطلاعات نادرست به نام سازمان و نهاد مربوطه و مسئولیت ناشی از عواقب ناشی از اطلاعات نادرست؛ روابط کارفرما و کارمند (درخواست‌های کارفرما برای رمزهای عبور رسانه‌های اجتماعی)؛ پست‌هایی که باعث مشکلات کپی‌رایت می‌شوند؛ و نگرانی‌های تبعیض بر اساس شکاف دیجیتال است.
• امنیت: نگرانی‌های امنیتی یکی از اساسی‌ترین موانع برای استفادۀ دولت‌ها از رسانه‌های اجتماعی است. نگرانی‌های امنیتی شامل خطراتی مانند بدافزارهایی که شبکه‌های سازمان‌ها را هدف قرار می‌دهند یا حملات سایبری توسط هکرها و افشای اطلاعات محرمانه است. استفاده از رسانه‌های اجتماعی توسط دولت‌ها روش‌های جدیدی (خراش اطلاعات [۱]، فیشینگ هدف‌دار [۲]، مهندسی اجتماعی، جعل و حملات برنامه‌های کاربردی وب) را برای این خطرات ارائه کرده است (Oxley 2011؛ CIO Council 2009؛ Center for Technology in Government 2009).
• نگرانی‌های محتوا و اطلاعات: مدیریت محتوا یکی دیگر از موضوعات مهم در استفادۀ دولت از رسانه‌های اجتماعی است. در این زمینه، تعیین فرستندۀ اطلاعات از طرف سازمان و اطمینان از محتوای صحیح بسیار مهم است. اگر این مسائل به‌وضوح توسط نهاد مربوطه مشخص نشود، بسیاری از کارمندان ممکن است اطلاعات نادرستی را از طرف سازمان ارسال کنند. علاوه بر این، اطلاعات حساس ممکن است به بیرون درز کند. همچنین ازآنجایی‌که سازمان کنترل کاملی بر محتوا ندارد، ممکن است به نظر برسد که به‌اشتباه نظرات و تبلیغات منتشرشده در سایت رسانه‌های اجتماعی خود یا سایر سایت‌های رسانه‌های اجتماعی را تأیید می‌کند (مرکز فناوری در دولت 2009). علاوه بر این، کارمندان سازمانی ممکن است عقاید و نظرات خود را در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک بگذارند که با حساب‌های رسمی رسانه‌های اجتماعی دولت محلی متفاوت است. ممکن است تصور نادرستی وجود داشته باشد که این نظرات توسط دولت تأیید شده است (Hrdinová et al. 2010). درنهایت، هنگامی‌که شهروندان توسط دولت و ازطریق منابع مختلف مطلع می‌شوند، ممکن است اطلاعات فراوانی وجود داشته باشد که منجر به غرق شدن پیام‌های مهم سازمان در دریای اطلاعات شود (مرکز فناوری در دولت 2009). همۀ این مشکلات در فهرست موانع استفاده از رسانه‌های اجتماعی در مطالعات تجربی قرار دارند (Purser 2012; Howard 2012; Hrdinová et al. 2010). بنابراین، دولت‌ها باید اقداماتی را در برابر این چالش‌ها اتخاذ کنند
• مدیریت خوشنامی: پست‌های ارسال‌شده در شبکه‌های اجتماعی خیلی سریع پخش می‌شوند. درحالی‌که این امر برای دولت‌ها فرصت‌هایی برای انتشار اطلاعات فراهم می‌کند، اما ممکن است پیامدهای نامطلوبی نیز ایجاد کند. ازآنجایی‌که دولت‌ها کنترلی بر پیام‌های خود در دنیای رسانه‌های اجتماعی ندارند، ممکن است اظهارات منفی یا افترا در مورد دولت وجود داشته باشد. این موضوع خطر شهرت را مطرح می‌کند. به‌عبارت‌دیگر، دولت‌ها باید شهرت آنلاین خود را به‌عنوان دارایی‌های اجتماعی حفظ کنند. نگرانی درمورد خطرات خوشنامی دولت به‌طور گسترده بیان شده است (Purser 2012؛ Howard 2012؛ Gibson 2010؛ Ben-Yehuda 2012).

• Howard, A. (2012). Connecting with communities: How local government is using social media to engage with citizens. Sydney, New South Wales: ANZSOG Institute for Governance at the
• Ben-Yehuda, G. (2012, Fall/Winter). Road hazards: Recognizing the risks of social media. The Business of Government Magazine, 68–70.
• Gibson, A. (2010). Local by social: How local authorities can use social media to achieve more for less. London: IDeA.
• Purser, K. (2012). Using social media in local government: 2011 survey report. Sydney, New South Wales: Australian Centre of Excellence for Local Government, University of Technology
• Hrdinová, J., Helbig, N., & Stollar Peters, C. (2010). Designing social media policy for government: Eight essential elements. New York: Center for Technology in Government.
• Center for Technology in Government. (2009). Exploratory social media project: Phase I— Identifying benefits and concerns surrounding use of social media in government. Retrieved from http://www.ctg.albany.edu/publications/reports/social_media/social_media.pdf
• Oxley, A. (2011). A best practices guide for mitigating risk in the use of social media. Washington, DC: IBM Center for The Business of Government
• Osimo, D. (2008). Web 2.0 in government: Why and how? Luxembourg: European Communities.
• Chun, A. S., Shulman, S., Sandoval, R., & Hovy, E. (2010). Government 2.0: Making connections between citizens, data and government. Information Polity, 15, 1–9.
• Landsbergen, D. (2010). Government as part of the revolution: Using social media to achieve public goals. Electronic Journal of e-Government, 8(2), 135–147.
• Social Media and Local Governments. Theory and Practice (2016). Aufl. 2016. Cham: Springer International Publishing (Public administration and information technology, Volume 15)
• Ansell, C., & Gash, A. (2007). Collaborative governance in theory and practice. Journal of Public Administration Research and Theory, 18, 543–571
• Moore, M. H. (1995). Creating public value: Strategic management in government. Cambridge, MA: Harvard University Press.
• Osborne, S. P. (2006). Editorial: New public governance. Public Management Review, 8(3), 377–387.
• Sobaci, M. Z., & Karkin, N. (2013). The use of twitter by mayors in Turkey: Tweets for better public services? Government Information Quarterly, 30(4), 417–425.
• Freeman, R. J., & Loo, P. (2009). Web 2.0 and e-government at the municipal level. Paper presented at 2009 World Congress on Privacy, Security, Trust and the Management of e-Business, August 25–27, 2009, New Brunswick, NJ, pp. 70–78
• Kuzma, J. (2010). Asian government usage of web 2.0 social media. European Journal